Mieszkaniec Pieszyc od zawsze i da dobry Bóg na zawsze. Poeta wywodzący się ze środowiska związanego z kontrkulturowym ruchem posthipisowskim. W latach osiemdziesiątych aktywny uczestnik amatorskiego ruchu teatralnego, jako aktor: kabaret "Czwartek czyli Ostatnia wieczerza" Pieszyce, grupa teatralna "Minimum Moralne" Dzierżoniów, grupa teatralna "Biedni", Teatr Prawdziwy Bielawa, Teatr Robotniczy Scena B Bielawa.

 

Współzałożyciel, reżyser i aktor Sceny Doświadczeń Parateatralaych "EXA" Dzierżoniów, a także współorganizator kilkunastu happeningów i zdarzeń teatralno - plastycznych. Wraz z Teatrem Robotniczym Scena B w roku 1984, zdobył II nagrodę, na XIV Konkursie Poezji Współczesnej w Rzeszowie, w kategorii teatrów poezji, Debiutował w 1990 roku tomikiem poetyckim "Iluminacje" /nakład własny/, a następnie wydał tomik pt. "Wiersze" , Wydawnictwo Bis Dzierżoniów 1991r. Jego wiersze były drukowane: w chicagowskim miesięczniku "Dwa końce języka" /1994/, niskonakładowym periodyku "Cała Jaskrawość" /1995/, "Almanachu Wałbrzyskim". "Literatura i fotografia" /1997/. Ostatni tomik poezji pt. "Pobocza" poeta wydał w 2008 r. Tomik został zapromowany w styczniowym wydaniu mięsięcznika Sudety.

 

Od roku 1994 zamieszcza cyklicznie swe utwory w "Gazecie Pieszyckiej". Oprócz tego jego wiersze były prezentowane, na antenie Polskiego Radia Wrocław. Nagrodzony na X Ogólnopolskim Turnieju Poetyckim o "Pierścień Kingi" Nowa Sól 1992r. Sporadycznie pisuje teksty ballad, bluesów i pieśni, które ma w swym repertuarze kilka chórów na terenie całego kraju. Prezentujemy Państwu namiastkę twórczości Tadeusza Żurawka, znanego również ze swojej pasji pilnowania porządku na Wielkiej Sowie.

Wiersze "czwartego strażnika kamiennej wieży na Wielkiej Sowie. Poety górsko-prowincjonalnego":

 

(5 październik 2009...) (Jakże lekko chybotałem na wietrze...) (Wieczorem góry śpiewają...) MANDARYNKA

PEJZAŻ Z DZIĘCIOŁEM

DZIEŃ ZWYCZAJNY NADZWYCZAJNY

IMPRIMIS

(KRAJOBRAZÓW GĘSTWINĘ...)

(Czasami, chciałbym...)

(Między gór kolanami...)

(Szedłem przez ciemnych...)

(nie przyspiesza nie zwalnia...)

Przypowieść o meblu I

Przypowieść o meblu II

Przypowieść o meblu III

(trochę tej dziwnej muzyki...)

(Marcjanna wśród jesieni...)

Abrazja

(miałem zbudować dom...)

(powiedzieli nam...)

11 marzec 2004

Wielka Sowa 1998 - Bożenie Z. za to że jest !

Scherzo *

Gdzieś w nas trwają *

Jesień była *

 

 

BYĆ MOŻE
człowiek jak kot nauczył się chodzić własnymi drogami i mało go obchodzą garnitury na ślubne okazje
***	***
miałem posadzić drzewo miałem spłodzić potomka   domy bywają zburzone drzewa bywają ścięte potomkowie bywają niewdzięczni   zawierzyłem Słowu	zburzcie mur a wzwyż was uniesie wiatr wolności zburzyliśmy wiatr przygniótł nas do ziemi

***

***

góry przenajczystsze schodzące w dół dolinami po krańce drzew wznoszące samotność utwierdzone mocno i wieczne zaślubione chmurą gdy przychodzę milczeniem z pochyleniem wielkim nagromadzić ich sobie na bezduszne miasto śpiewem opadają

śpiewam radość, wstającego dnia powoli podnoszonych powiek ta chwila uroczysta przeżywana zawsze od nowa i zawsze inaczej śpiewam radość, budzącego się człowieka na wpółwychylonego ze snu co łowi czujnie każdy szelest nadchodzącego świtu śpiewam radość, pierwszego kęsu chleba i pierwszego łyku herbaty wchłoniętych przez zgłodniałe ciało po całonocnej wędrówce śpiewam radość, ku chwale wszechobecności życia i przyszłości — o cudzie mój umiłowany poranne wstawanie!