Nowi emigranci

Poznali się miesiąc temu w jednym
z nocnych barów z piwem w Chicago.
Oglądali te same filmy, czytali te same
Lektury szkolne, tej samej drużynie
Piłkarskiej kibicowali. Sš obywatelami
tego samego państwa.

Historia ich kraju wystawiła ich do wiatru,
rozpadło się imperium, otrzymali wolność,
mogą mówić co chcą, wyjeżdżać za granicę,

Jeden absurd oddał tę samą koronę drugiemu
absurdowi.

Bezpiecznie wysunęli głowy, serca, nogi poza
krawędź państwa.
Jest północ, idą ulicą Milwaukee, podtrzymują się.
wysoko podnoszą nogi, tak wysoko jakby szli pod
górę. Wysoko, wyżej, coraz wyżej i wyżej.

Pod stopami jest tylko powietrze i ulica płaska jak
stół.

Powrót poety
Po latach emigracji, emigracyjny poeta postanawia
powrócić do ojczyzny z odległego kraju, z odległego
kontynentu.

Mógłby to uczynić dużo wcześniej, ale rodzina,
nóż na gardle -karty kredytowe, lęk sumienie,
marzenia nie spełnione zawsze stały na drodze
do ojczyzny niczym wielki dół.
Powrót zaczynał od wyciszenia szalonej burzy
w piersiach, tej samej, co wyrzuciła go poza burtę
ojczyzny.
Wydawało mu się, że teraz jest już innym człowiekiem
człowiekiem innego świata, innej bajki, innej egzotyki,
świata innych wartości, czyli tego wszystko co sam sobie
wymyśli i ułożył.

Myślał, że to wszystko co pozostawił lata temu,
teraz jest inne, że ojczyzna jest inna, że będzie
musiał uczyć się ojczyzny na nowo.

Kogo chciał oszukać? Milczy. Słyszy jak krew
w żyłach zamienia się w piasek, powietrze
ojczyzny uczyniło go nagim raz jeszcze.

Teraz ma wybór i trudną do nauczenia się rolę
Nowego patrzenia i rozumienia ojczyzny, coś
Musi zabić w sobie, taka jest konieczność wyboru.

Ma wybór, może zostać panem od poezji,
może zacząć kury hodować, albo może
jedno i drugie i coś więcej uznać się za
ofiarę ojczyzny.