wieza widokowa na wielkiej sowie

Wie偶a widokowa na Wielkiej Sowie zosta艂a uj臋ta w wykazie zabytk贸w w czerwcu 2018 r. wp艂yn臋艂a do Urz臋du Miasta i Gminy Pieszyce. W uzasadnieniu czytamy m.in.: Wie偶臋 wzniesiono w latach 1905 鈥 1906 ze specjalnie formowanych blok贸w kamiennych, na planie kolistym o 艣rednicy 6,4 m. Obiekt jest 6 kondygnacyjny, cylindryczny, zw臋偶aj膮cy si臋 ku g贸rze. Wie偶a zako艅czona jest gloriet膮, na kt贸rej za艂o偶ono dodatkowo otwarty taras widokowy zaopatrzony w blanki. Budynek posiada warto艣ci historyczne, artystyczne i naukowe.

Historia wie偶y widokowej na Wielkiej Sowie ma sw贸j pocz膮tek w 1886 roku. Wtedy to na wysokiej, 2-metrowej kamiennej podstawie wybudowano drewnian膮 wie偶臋 widokow膮. W takiej postaci wie偶a z przyczyn technicznych przetrwa艂a tylko do 1904 roku. Postanowiono przebudowa膰 obiekt. Podj臋to decyzj臋 o postawieniu 偶elbetonowej wie偶y. Inicjatorem remontu by艂a Federacja Towarzystw G贸rskich, w kt贸rej znaczny udzia艂 mia艂 oddzia艂 pieszycki, na terenie nale偶膮cym do hrabiego Seidlitza 鈥 Sandreckiego. Wie偶臋 zaprojektowa艂 architekt Hennning. Budow臋 sfinansowano ze zbi贸rek pieni臋偶nych. Do 1907 r. zdo艂ano uzbiera膰 18 218 marek. Przedsi臋wzi臋cie powierzono firmie Bast盲nier & George z Lipska. Kamie艅 w臋gielny po艂o偶ono 1 lipca 1905.
Wysoko艣膰 wie偶y wynosi 25m, 艣rednica na dole 8m a na g贸rze 4m. Na parterze wie偶y urz膮dzono izb臋 pami臋ci, w kt贸rej postawiono 90 cm popiersie Bismarcka, wykonane przez Harro Magnussena w galwanoplastycznym zak艂adzie tworzyw sztucznych w Geislingen / W眉rtenberg. W pomieszczeniu tym znajdowa艂y si臋 r贸wnie偶 3 kolorowe okna z witra偶ami przedstawiaj膮cymi motyw z 偶ycia Bismarcka. Kr臋tymi schodami zewn臋trznymi okalaj膮cymi cok贸艂 mo偶na by艂o dosta膰 si臋 do schod贸w wewn膮trz wie偶y, kt贸re prowadzi艂y na kondygnacj臋 widokow膮 z 14 otworami okiennymi. Nast臋pne 21 stopni

schod贸w prowadzi艂o na g贸rn膮 platform臋 widokow膮 budowli. "Ogie艅 wie偶y" pochodzi艂 z zainstalowanego tutaj reflektora acetylenowego. Dalej >>>

Sw Jakub2

Ko艣ci贸艂 p.w. 艣w. Jakuba po艂o偶ony w 艣rodkowej cz臋艣ci Pieszyc zosta艂 wzmiankowany ju偶 w 1258 roku. Dzisiejsza bry艂a pochodzi jednak z 1566 roku i przedstawia ceglan膮, gotyck膮 bry艂臋 orientowan膮 z salowym wn臋trzem. Prezbiterium o wielobocznym zako艅czeniu przykryte jest sklepieniem krzy偶owo - 偶ebrowym, przy czym wsporniki 偶eber ozdobiono maskami. Z kamieniarki wyr贸偶nia si臋 po艂udniowe okno z XVI wieku, w po艂udniowej 艣cianie p贸藕nogotycki, kamienny portal z pocz膮tku XVI wieku, w szczycie krzy偶 w otoku. O艂tarz g艂贸wny to kamienne, neogotyckie dzie艂o z XIX wieku. Spo艣r贸d pozosta艂ego wyposa偶enia warto wymieni膰 rze藕by Matki Boskiej i 艣. Jana Nepomucena z XVII/XVIII wieku, obrazy Ukrzy偶owanie (barokowo - rokokowy z 1701 roku) i Madonn臋 (barokowy z 1664 roku). Ponadto w ko艣ciele znajduje si臋 interesuj膮cy zesp贸艂 10 epitafi贸w i nagrobk贸w, w tym 7 ca艂o postaciowych z lat 1548 - 1604.

    Zesp贸艂 pa艂acowo 鈥 parkowy w Pieszycach. Pa艂ac nale偶y do najcenniejszych zabytk贸w 艢l膮ska. Pierwotnie powsta艂 jako dw贸r w 1580 roku, a w 1699 roku zosta艂 rozbudowany na jedn膮 z najwi臋kszych i najpi臋kniejszych 艣l膮skich  rezydencji. Obok powsta艂y liczne obiekty pomocnicze i ogr贸d. Stopniowo modyfikowany obecn膮 form臋 zyska艂 w 1710 roku. W XIX wieku dodano jeszcze portyk balkonowy na I pi臋trze, a na pocz膮tku XX wieku - nieistniej膮c膮 dzi艣 przebud贸wk臋 od zachodu. Wjazd na dziedziniec prowadzi przez bram臋 flankowan膮 postumentami z piaskowcowymi logogryfami. Po obu jej stronach znajduj膮 si臋 bramy i nisze w murze. Na nim alegorie: od lewej - Wenus, Apollo, Merkury i Diana. Przy wyje藕dzie na most ulokowana jest piaskowcowa figura kobiety z or艂em u st贸p. Po drugiej stronie mostu ulokowano dwa sfinksy. Prostok膮tny dziedziniec otoczony jest pa艂acem i murem. 

    Pa艂ac to budowla ceglano - kamienna, trzykondygnacyjna, tr贸jskrzyd艂owa na planie litery E, nakryta dachem mansardowym, elewacje na wy偶szych kondygnacjach ozdobione s膮 pilastrami jo艅skimi z lamberkami i kompozytowymi g艂owicami. Nad nimi przebiega fryz meandrowy. G艂贸wn膮 o艣 kompozycyjn膮 akcentuj膮 po艣rodku fasady monumentalne kolumny wielkiego porz膮dku, pomi臋dzy kt贸rymi w przyziemiu umieszczono portal, a nad nim - balkon. Powy偶ej g贸ruje wie偶a z zegarem. W艂a艣cicieli pa艂acu upami臋tniaj膮 kartusze herbowe. W po艂udniowym naro偶niku ustawiono gloriett臋. Interesuj膮co prezentuje si臋 tr贸jbiegowa klatka schodowa z regencyjn膮 dekoracj膮. Sklepienia wn臋trz by艂y pierwotnie zdobione stiukami, dzi艣 s膮 one mocno zniszczone. Pokoje urz膮dzono w zachodniej cz臋艣ci w uk艂adzie amfiladowym, we wschodniej - korytarzowym. W skrzydle wschodnim mie艣ci艂a si臋 kaplica. Za pa艂acem po艂o偶ony jest zabytkowy park krajobrazowy.

    Wi臋cej: Zdj臋cia pa艂acu; strona www pa艂acu 

Palac dron

    Obecnie pa艂ac znajduje si臋 w kapitalnym remoncie, po kt贸rym odzyska wizerunek z lat 艣wietno艣ci.

Sw Antoni 2

    Ko艣ci贸艂 p.w. 艣w. Antoniego w Pieszycach przy ulicy Kopernika to wysoka i du偶a 艣wi膮tynia po ewangelicka z lat 1871 - 75, restaurowana w latach 1972 -73, wybudowana na planie krzy偶a w stylu neogotyckim. Od zachodu strzelista, z daleka widoczna wie偶a ze smuk艂膮 iglic膮 he艂mu i tak膮 偶e sygnaturk膮. Budowla jest otynkowana, naro偶a i 艂uki otwor贸w okiennych s膮 wy艂o偶one ceg艂膮. Sterczyny i pinakle wykonano z piaskowca. Okna zaprojektowano w dw贸ch poziomach, przy czym dolny rz膮d tworz膮 ma艂e okna bli藕niacze, g贸rny - du偶e i wysokie konstrukcje. Do absyd przylega pi臋cioboczna, o wiele ni偶sza zakrystia, wbudowana mi臋dzy szkarpy. W miejscu tympanonu w wej艣ciowym portalu znajduje si臋 niedu偶a rozeta. Wn臋trze jest trzynawowe, czteroprz臋s艂owe z transeptem i emporami mi臋dzy filarami. Wyposa偶enie skromne, ale gustowne, z czasu budowy. Jedynie barokowe antepedia o艂tarzy bocznych pochodz膮 z XVIII wieku.

     Wi臋cej; strona wwwgaleria zdj臋膰

    Pa艂ac w centrum Ro艣ciszowa z XVIII wieku, o wygl膮dzie barokowo 鈥 klasycystycznym (by膰 mo偶e z wykorzystaniem wcze艣niejszego, XVII wiecznego dworu). W XIX wieku zosta艂 znacznie przebudowany. Dobudowano w贸wczas boczne skrzyd艂o i budowle towarzysz膮ce. Jest to okaza艂a budowla dwukondygnacyjna na rzucie lekko za艂amanego prostok膮ta. Po艣rodku niska wie偶a o dzwonowatym he艂mie. W latach 1975 鈥 77 obiekt przebudowano na o艣rodek wypoczynkowy, kiedy to oddano nie pasuj膮ce do ca艂o艣ci skrzyd艂o boczne o prostych elewacjach. Starsz膮 cz臋艣膰 nakrywa mansardowy dach z lukarnami powiekowymi. Liczne zmiany konstrukcji zatar艂y wi臋kszo艣膰 cech stylowych i detali architektoniczne. W zapleczu park z okazami starodrzewu. Obecnie o艣rodek wypoczynkowy Kasztel.

    Ko艣ci贸艂 p.w. 艣w. Bart艂omieja w Ro艣ciszowie z ko艅ca XIV wieku. Wybudowany oko艂o 1392 roku zosta艂 przebudowany w wieku XVIII. Jest to obiekt orientowany, jednonawowy z nie wyodr臋bnionym w bryle prezbiterium. Wej艣cie do wn臋trza Sw Bartlomiejko艣cio艂a prowadzi przez du偶膮 XIX - wieczn膮 krucht臋 i wie偶臋 na osi ko艣cio艂a. Wie偶a jest przysadzista, kwadratowa do艂em, w g贸rnej cz臋艣ci o艣mioboczna, zwie艅czona sto偶kowym he艂mem. Prezbiterium ze szkarpami nakryte zosta艂o sklepieniem kolebkowym. Do艣膰 bogate wyposa偶enie wn臋trza z empor膮 przy 艣cianach bocznych jest do艣膰 bogate, g艂贸wnie barokowe, m.in. o艂tarz g艂贸wny wykonany oko艂o 1730 roku. Z tego czasu pochodzi r贸wnie偶 ambona z malowid艂ami przedstawiaj膮cymi ewangelist贸w. W艣r贸d rze藕b z XVIII wieku wyr贸偶ni膰 mo偶na 艣w. Jana Nepomucena i b艂ogos艂awionego Jana Sarkandra. Ponadto jest tu kilka obraz贸w na szkle, p艂askorze藕bione stacje Drogi Krzy偶owej oraz dwie piaskowcowe p艂yty nagrobne wmurowane w 艣ciany od zewn膮trz.

    W dolnej cz臋艣ci Ro艣ciszowa (Szczyt贸w) wznosi si臋 okaza艂y budynek sanatorium z 1898 r. Rozcz艂onkowana, asymetryczna bry艂a 3-4 kondygnacyjna zaakcentowana jest wysok膮, z daleka widoczn膮 wie偶膮.

Sanatorium 2

Ca艂o艣膰 nosi cechy architektury eklektyczno -
secesyjne z licznymi detalami i elementami zdobniczymi nawi膮zuj膮cymi do modnego na prze艂omie stuleci 鈥瀞tylu kurortowego" (tarasy-werandy, fragmenty konstrukcji ryglowej, kamienne detale architektoniczne itp.). Wok贸艂 sanatorium znajduje si臋 rozleg艂y park le艣ny, a w nim fontanna.

    Z dawnego zespo艂u ko艣cio艂a ewangelickiego zachowa艂a si臋 tylko pastor贸wka (obok domu mieszkalnego nr 73). Ko艣ci贸艂 wzniesiony zosta艂 w 1785 r., a w 1861 r. dobudowano wie偶臋. Nieu偶ytkowany po 1945 r. popad艂 w ruin臋 i zosta艂 rozebrany. Pastor贸wka jest okaza艂ym budynkiem z XVIII w. - pi臋trowa, 5-osiowa, nakryta 艂amanym dachem. Okna w opaskach, skromny portal kamienny.

    Na terenie wsi zachowa艂 si臋 bardzo liczny zesp贸艂 budynk贸w mieszkalnych i mieszkalno - gospodarczych, nale偶膮cy do najbogatszych w G贸rach Sowich. Tworz膮 go domy murowane (czasem cz臋艣ciowo o konstrukcji drewnianej lub szachulcowej) o zr贸偶nicowanych formach i wielko艣ci - od du偶ych zagr贸d z艂o偶onych z kilku obiekt贸w po ma艂e budynki mieszkalno - gospodarcze. Prawie wszystkie stare budowle zas艂uguj膮 na ochron臋 konserwatorsk膮. Jednym z cenniejszych jest nr 51 (ko艂o ko艣cio艂a) 鈥 murowano - szachulcowy z XVIII w., przebudowano w XIX/XX w. Ponadto na terenie Szczytowa jest kilka okaza艂ych pensjonat贸w murowanych i drewniano - murowanych z XIX/XX w., niekt贸re przebudowane w 2. po艂owie XX w.

    Ko艣ci贸艂 p.w. Anio艂贸w Str贸偶贸w w Kamionkach pochodz膮cy z lat 1792 - 95, remontowany w latach 1967 - 72. Jest to skromna budowla barokowo - klasycystyczna. Pierwszy ko艣ci贸艂 by艂 wzmiankowany ju偶 w XIV w. By膰 mo偶e obecny powsta艂 tylko w wyniku przebudowy starszego. Salowy na rzucie prostok膮ta, z kwadratow膮 wie偶膮 zwie艅czon膮 ostros艂upowym he艂mem z prze艣witem. Z boku dostawiona kruchta. Okna zako艅czone s膮 艂ukami odcinkowymi, naro偶a akcentowane lizenami w tynku. Ko艣ci贸艂 nakryty jest dwuspadowym dachem.

kosciol aniolow strozow 2

        Wewn膮trz znajduje skromne wyposa偶enie barokowo - rokokowe z XVII w., m.in. drewniany, polichromowany o艂tarz, rze藕by i obrazy, a na wie偶y starszy dzwon. Ko艣ci贸艂 otacza kamienny mur z bramk膮 z oko艂o XVIII w., przebudowany w XIX/XX w. W murze po lewej stronie od wej艣cia umieszczony jest kamienny, okaza艂y krzy偶 pokutny z wyrytym no偶em o wymiarach 152 x 76 cm.

    W Kamionkach na uwag臋 zas艂uguje tak偶e kilka innych budynk贸w - w艣r贸d dawnych pensjonat贸w i willi powinni艣my dostrzec m.in. budynki po艂o偶one na: ul. G贸rskiej 65 (dawniej 鈥濽stronie", obecnie hotel 鈥濻owia Dolina鈥) - murowany, pi臋trowy budynek z poddaszem mieszkalnym, o rozcz艂onkowanej bryle, wzniesiony ok. 1910 r., przebudowany oko艂o 1970 r.; nr 76 (dawniej 鈥瀂acisze", obecnie 鈥濩zarny Rycerz鈥) - du偶y budynek murowany, cz臋艣ciowo o konstrukcji szkieletowej, pi臋trowy, z poddaszem mieszkalnym, balkony-werandy na pi臋trze o konstrukcji drewnianej, obok pi臋trowe skrzyd艂a mieszkalne i budowle gospodarcze z oko艂o XIX w., wielokrotnie przebudowywany i remontowany; nr 77 (鈥濵uchomorek") - budynek murowany z pocz. XX w. Tak偶e by艂y budynek poczty - ul. G贸rska 40 - jest murowan膮 konstrukcj膮 z pocz膮tku XX w.

sowia dolina czarny rycerz


   Piskorz贸w to dawna wie艣 (obecnie w obr臋bie Pieszyc) rozci膮gaj膮ca si臋 w Obni偶eniu Podsudeckim i Kotlinie Dzier偶oniowskiej wzd艂u偶 K艂omnicy (l. dop艂yw Pi艂awy) wzmiankowana by艂a ju偶 w 1305 r. jako Pyskeri villa. P贸藕niej nazwa ewoluowa艂a do przedwojennej Peiskersdorf. W 1945 r. nazwano j膮 Piskorz贸w. Mimo, i偶 w obr臋bie Pieszyc znalaz艂a si臋 dopiero w 1963 r., prawie przez ca艂e swoje istnienie wchodzi艂a w sk艂ad d贸br pieszyckich.      Nowa Nauka zosta艂a dobrze przyj臋ta przez miejscow膮 ludno艣膰. To w艂a艣nie ewangelicy wznie艣li w XVI w. ko艣ci贸艂 piskorzowski. Mimo i偶 luteranie w Piskorzowie nadal stanowili wi臋kszo艣膰, a tzw. "Redukcja" mia艂a obejmowa膰 jedynie 艣wi膮tynie wzniesione przez katolik贸w, w 1654 r. ko艣ci贸艂 zosta艂 "zredukowany". Po 75 latach zosta艂 przez katolik贸w przebudowany, a w 1921 r. rozbudowany.

      Obecnie ko艣ci贸艂 jest bezstylow膮, bezwie偶ow膮 budowl膮 z ceg艂y, za艂o偶on膮 na prostok膮cie z nieco w臋偶szym i ni偶szym gotyckim prezbiterium (5,9 x 4,7 m), do kt贸rego od NW dostawiono zakrysti臋. Naw臋 i prezbiterium nakryto ceramicznymi dachami Sw Nepomucen 2dwuspadowymi, zakrysti臋 przykrywa p贸艂nocna po艂a膰 dachu prezbiterium. 艢ciana szczytowa zdobiona ceglanym gzymsem z fryzem arkadkowym i zwie艅czona wsp贸艂czesn膮, murowan膮 sygnaturk膮 tr贸jarkadow膮. Wn臋trze o艣wietlaj膮 p贸艂koli艣cie zamkni臋te okna w ceglanych opaskach. Nawa (25,4 x 7 m) przekryta p艂askim, g艂adkim stropem. W tylnej cz臋艣ci obszerna empora drewniana wsparta na 4 偶elaznych filarach. Wyposa偶enie z XVIII - XX w. Ko艣ci贸艂 pe艂ni funkcj臋 rzymsko-katolickiego ko艣cio艂a filialnego pw. 艣w. Jana Nepomucena. W 1999 r. od wschodu wybudowano nowy dom pogrzebowy.
     Do 1947 r. ko艣ci贸艂 otoczony by艂 cmentarzem, okolonym kamiennym murem.